بها دادن به غرایز

من مطمئن هستم که هیچ فرزندی نمیخواهم داشته باشم.

اگر قرار است روزی آنقدر بی ارزش شوم که بخواهم تمام زندگی ام را فدای تربیت و بزرگ کردن و به جایی رساندن یک انسان دیگر بکنم، بهتر است که وجود نداشته باشم.

تنها هدفم از زندگی ام به جایی رساندن خودم است. همین تعداد محدود انسانی را که دوست دارم هم به اندازه ی کافی برایم تعلق و محدودیت ایجاد کرده اند.

من نه میخواهم و نه میتوانم که مادر خوبی باشم. پس بهتر است که هیچوقت مادر نشوم تا به زور غریزه زندگی ام را بخاطر یک نفر دیگر نابود کنم.

مادر و پدرم را درک نمیکنم وقتی ته نگاهشان میبینم که تنها هدفشان از زندگی این است که من به جایی برسم. خیلی ترسناک است.